Ez û Mihemed Arif Cizîrî

Ez her roj ji bo saxlemiya leşî piyaseyeka dora duseetî dikim û pê ra guhdariya tiştekî û di piraniyê da pirtûkên dengî yên edebiyata klasîk û nûjen yên bi swêdî dikim. Bê şik eger kitêbên dengî yên kurdî hebûna da hêj xweştir bûya. Lê îro û bi xêra stiranên Mihemed Arif Cizîrî yên wekî Xifşê, Eman Koçerê, Xezal, Kejê, Elîkê Betê, Metran îsa, Bilblo û bi dehanên din û wê cîhana wan û ziman û serhatiyên wan di min da û di nav vê xwezayê da diafirand, ez şiyam nêzîkî pênc seetan piyaseyeka lezgîn û bê rawestan û westan bikim.

Guhdarîkirina van stiranan ji vê ensîklopediya gelêrî ez rûbirûyê gelek tabloyên dilxweşker û yên xemgînker kirim û herweha gelek pirsiyar di serê min da azirandin. Wekî; erê gelo ew rast e ku xortê di stirana wî da xizêma di difna qîzê da buhatir dibîne ji du bajêrên welatê xwe û gelo ew xesletek e û di nav me da maye û berfireh bûye! Erê gelo ew ya ku hindek ji egîdên stiranên wî yên dîrokî yên ku amade ne xwe ji bo qeydkirina mêrxasiya xwe û manê li ser gotina xwe, bê li ber çavgirtina giringiya eqlî û armancgehiştinê xwe bdidin kuştin, hêj di kesatiya me da mane û rola xwe di mêrxasbûna me da û domdanê bi civaka mêrxasiyê dileyizin! Û gelek pirsiyarên din yên ku ez ji civaknasên me ra dihêlim.