Navê kitêbê: Axbirînus
Nivîskar: Milet
Mihemed
Weşanxane:
Çapxaneya Hawar li Dihokê
Sala
weşanê: 2018
Hejmara
rûpelan: 79
Serbaz di
gera xwe da dikeve nav malekê ku li ser nivîsiye Mala welatî û di wê da şazde
ode hene û li ser her yekê navek heye, wek odeya Pîrê, Mîzanê, Nanî, Bazirganî,
Xwezayê, Zêrevana, Tendirustî, Frîşteyan, Pûstalan, Qomarê, Buyimbaxan (kirawat),
Leşkeran, û heta dawiyê.
Û ew serbaz
me dibe nava her odeyekê û me dixe nav çîrok û sohbetên tê da çê dibin, heta
digehe odeya berî ya dawiyê. Wextê dergehê wê vedike, ew bi wê dergehvekirinê
dibe egera xistina barekê giran ji binbanî bo ser serê kesekî ku pê tê kuştin.
Ew rûdan hatibû planekirin ku weha çê bide û êdî ew kelexê kuştîyî radixişîne
bo nav odeya dûmahiyê ku ya mirîyan e. Demê ji wê odeyê derdikeve, destek wî
careka din dizivirîne nav qada şetrencê.
Di nav wan
hemî çîrok û sohbetën di wan hemî odeyan da diqewimin, gengeşe li ser mirovbûn,
azadiya kesî û hişê wî, siyaset û siyasetmedaran, gendelî û bêdadî û gelekên dî
dihên kirin.
Roman weha
dest pê dike: ”Dûmahîk leşker bûm di gorepanê da ku ji çwargoşeya xwe
dernekeftîm. Ji ber ku çi carên dî bawerîya min bi ewan yarîyan nahêt, ewên
hindek kes tê da dihên kuştin, da ‘paşa’ tê da bihêt parastin. Ew paşa yê şiyan
nebin xwe di ser du çwargoşeyan ra bihavêjit û karê wî bi tinê revîn bit, dê
çewan şiyan hebin me biparêzit. Yan piştî em hemî dihên kuştin, bitinêbûna wî
dê çi ramana xwe hebit”
ناڤێ کتێبێ: ئاخبرینوس
نڤیسکار: مللەت
محەمەد
وەشانخانە: چاپخانەیا
هاوار ل دهۆکێ
سالا وەشانێ: ٢٠١٨
هەژمارا رووپەلان: ٧٩
سهربازهک ژ بهر
کو ناخوازه د عهینی بازنێ دا به و بمینه
بهرکهک د دهستێن لیستکڤانان دا و ههر کوشتیێ پاراستنا پاشایی به و نه خودانێ
بریارا خوه به، لهوما ژ ناڤ لیستکا شهترنجێ درهڤه و ل ژیانهکا ئازادتر دگهره،
لێ ل ههر دهرێ ڕاستی لیستکڤانێن شههرهزا یێن خوهزالکهر دبه.
سهرباز د گهرا
خوه دا دکهڤه ناڤ مالهکێ کو ل سهر نڤیسیه مالا وهلاتی و د وێ دا شازده ئۆده
ههنه و ل سهر ههر یهکێ ناڤهک ههیه، وهک ئۆدهیا پیرێ، میزانێ، نانی،
بازرگانی، خوهزایێ، زێرهڤانان، تهندروستی، فریشتهیان، پووستالان، قۆمارێ، بویمباخان،
لهشکهران، و ههتا داویێ.
ئوئهوسەرباز مه دبه
ناڤا ههر ئۆدهیهکێ و مه دخه ناڤ وان چیرۆک و سۆحبهتێن تێ دا چێ دبن ههتا
دگههه ئۆدهیا بهری یا داویێ. وهختێ دهرگههێ وێ ڤهدکه، ئهو ب وێ دهرگههـڤهکرنێ
دبه ئهگهرا خستنا بارهکێ گران ژ بنبانی بۆ سهر سهرێ کهسهکی کو پێ تێ
کوشتن. ئهو روودان هاتبوو پلانهکرن کو وهها جێ ببە و ئێدی ئهو کهلهخێ کوشتیی
ڕادخشینه بۆ ناڤ ئۆدهیا دووماهیێ، کو یا مرییانه. دهمێ ژ وێ ئۆدهیێ دهردکهڤه،
دهستهک وی جارهکا دی دزڤرینه ناڤ قادا شهترهنجێ.
د ناڤ وان ههمی چیرۆک
و سۆحبهتێن د وان ههمی ئۆدهیان دا دقهومن، گهنگهشه ل سهر مرۆڤبوون، ئازادیا
کهسی و هشێ وی، سیاسهت و سیاسهتمهداران، گهندهلی و بێدادی و گهلهکێن دی دهێن
کرن.
ڕۆمان وەها دەست پێ
دکە: "دووماهیک لەشکەر بووم د گۆرەپانێ دا کو ژ چوارگۆشەیا خوە دەرنەکەڤتیم.
ژ بەر کو چ جارێن دی باوەریا من ب ئەوان یاریا ناهێت، ئەوێن هندەک کەس تێ دا دهێن
کوشتن، دا 'پاشا' تێ دا بهێت پاراستن. ئەو پاشایێ شیان نەبن خوە د سەر دو
چوارگۆشەیان ڕا بهاڤێژیت و کارێ وی ب تنێ رەڤین بت، دێ چەوان شیان هەبن مە
بپارێزت. یان پشتی ئەم هەمی دهێن کوشتن، بتنێبوونا وی دێ چ رامانا خوە هەبت"
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar